Dr. H. van den Belt | De Heere vervult niet al onze wensen, wel al Zijn beloften | Hosea 3:5

Spreker: Dr. H. van den Belt
Datum: 6 oktober 2002
Locatie: Maranathakerk Rotterdam
Bron: http://www.maranathakerk.nu/opnames/2002/2002-10-06.1013.mp3

Samenvatting
De Heere vervult niet al onze wensen. Als u daar vrede mee hebt, is genade. Maar hij vervult wel al Zijn beloften.

God vervult Zijn beloften door de onmogelijkheid heen, door de beproeving. Het gaat om de kinderen van Israël, dat is hier: het noordelijke 10-stammenrijk. Hosea was afkomstig daaruit. Een moeilijke tijd. Het volk moest z'n vertrouwen niet zetten op de supermachten van de wereld, waarschuwde hij. Lijkt op onze tijd.
Het land was in groot verval. 2750 geleden. Ze gaan hun eigen weg, politiek en godsdienstig. Groot verval. Jehu had de Baäls dienst wel uitgebannen, maar er was een mengvorm voor in de plaats gekomen. Wat zal Hosea zich eenzaam gevoeld hebben.
Hij zette het mes erin, een man van het Woord. In zijn eigen (huwelijks)leven heeft hij geleden onder de zonden van zijn volk. Denk aan koning Hakan van Noorwegen; ook een bruid met een verleden. Hosea moet zich een vrouw nemen uit de prostitutie. Vele uitleggers menen dat het als allegorie gezien moet worden; de tekst zelf geeft daar geen enkele aanleiding toe. Bovendien zondigt Hosea hier niet mee. Het is wel een symbool voor de ontrouw van Israël.

De kinderen van Israël zullen zich bekeren. Ze zijn weggevoerd. En de Samaritanen zijn er voor in de plaats gekomen. Waar zijn de kinderen Israëls gebleven? Er is een theorie dat wij dat in West-Europa zijn, daar is echter geen enkele aanleiding of bewijs voor. Wij zijn pure heidenen en geen Joden. Ze zijn opgegaan in de wereld. Maar: ze zullen zich bekeren, Hosea kon niet weten dat ze volledig geassimileerd zou worden in Assyrië; nee, maar God wel, en het zijn Zijn worden.
Dit boek is later in het Zuiden als onfeilbaar boek van God aanvaard, terwijl het dus niet meer kon vervuld worden... een letterlijke onmogelijkheid. Is de Bijbel dus niet betrouwbaar? Wat heeft de doorslag? De zichtbare werkelijkheid om ons heen of het woord van God?
Dan gaat het door de onmogelijk heen.

Gomer en Hosea zijn getrouwd. Het eerste kind heet Jizreël, naar de vlakte waar de eindstrijd zal plaats vinden. Het tweede kind, Lo-Ruchama, 'geen ontferming', het derde, Lo-Ammi,'niet mijn volk'. Van wie waren die kinderen? Van de eerste staat, ‘ze baarde hem een zoon’. De tweede: ze baarde een dochter, een hele subtiele suggestie, dat het kind, en het derde uit overspel geboren zijn. Het zijn Mijn kinderen niet, zegt de Heere. De pijn van de ontrouw van de bruid. Hosea zegt niet 'eruit!'. Een vrouw uit de hoererijen en kinderen uit de hoererijen. Gomer hield niet van Hosea en ook niet van die andere mannen, maar alleen van zichzelf.
Uiteindelijk kiest ze voor zichzelf en gaat bij hem weg. Het oordeel van God wordt uitgesproken, alsof Hosea over zijn eigen vrouw spreekt. Hij had geleerd wie Israël voor God was en wie God was voor Israël.

Anna, de profetes, was uit de stam Aser. Een overgeblevene uit de 10 stammen. Hizkia riep ook het 10-stammenrijk op om te komen voor het Pascha. Een enkeling komt. Is dat de vervulling van de belofte? Petrus en Paulus halen Lo-Ammi/Ammi aan in het kader van de heidenen, die zich bekeren. Wilde takken worden ingelijfd in de olijfboom. Dat gaat toch over heidenen? Over Germanen, Chinezen? God vervult Zijn belofte op een veel heerlijker wijze. Niet een of twee verdwaalde Israëlieten, de deuren van de genade gaan wijd open.
Hij vervult Zijn belofte op Zijn wijze, Zijn tijd. Meestal anders en altijd heerlijker dan wij kunnen bedenken. Terugkijkend zeg je, Heer ik wist niet dat het zo heerlijk was.

De beloften worden vervuld in Christus. Het gaat hier om David. In Christus zijn alle belofte ja en amen. Buiten Hem niet. Zijn eerste komst in vernedering en de tweede in heerlijkheid.
Liefde voor Israël (land, volk en staat) is onze hoge roeping. Maar nooit los maken van Christus. Ook deze toestand is en tijdelijke. God heeft grote dingen gedaan om het zo ver te brengen. Maar er staat nog veel uit aan profetisch `tegoed`. We moeten het niet naar ons toetrekken, maar gelovig afwachten.
Wederom, ga naar een vrouw, dat moet de ontrouwe Gomer zijn. Bemin Gomer. Dat zal een raadsel geweest zijn voor Hosea. En ik kocht ze mij, de prijs die hij noemt was die van een slavin. Haar leven bracht haar op de slavenmarkt! Eerst te huur, nu te koop. Hosea hield nog, hield weer van haar. Gomer zal niet in zijn ogen hebben durven kijken... Hosea is hier een type van Christus uiteraard. Dan is er eerst een tijd van onthouding. Ze moeten ook naar elkaar toe groeien.
Daarna zullen de kinderen van Israël zich bekeren. Vele dagen zonder koning, zonder efod en terafim. 2000 jaren zijn voorbijgegaan. Heere wanneer komt de tijd? In het laatste der dagen zal het geschieden. God vervult al Zijn beloften - wie zal er dan leven? We weten het niet. Hoe gaat het, vooraf aan de wederkomst? Er zijn veel theorieën over, het is goed om het te onderzoeken, maar altijd in de voorlopigheid.

Halleluja, geprezen zij het Lam, van nu aan tot in eeuwigheid. In Jezus zijn alle beloften vast en zeker, ja en amen.? Support this podcast by donating ?